Om de laatste 10.000 akten van Utrechtse notarissen uit de zeventiende eeuw te ontsluiten en daarmee een waardevol project te voltooien, doen we graag een beroep op u!
Normaal gesproken scoort op Valentijnsdag de Liefde de winnende treffer, maar het kan ook verkeren dat het om een achterstand wegwerkende gelijkmaker gaat. Zo is het geval in een akte van Herroeping die in 1800 voor notaris Philip Christian Popp passeerde. Twee Utrechtse echtelieden besluiten bij ‘eene nadere bedaarde overdenking van de omstandigheeden’ toch maar af te zien van hun vijf dagen tevoren voor dezelfde notaris verleden akte van scheiding van tafel en bed! Ze zijn nu voornemens ‘zig weder met malkanderen te verzoenen’ en verklaren ‘over en weder aan elkanderen, alle voorgevallene oneenigheden en wederzijdsche beledigingen vergeven en kwijtgescholden te hebben’ En in de hoop en verwachting dat hun ‘humeuren’ voortaan ‘beter zullen sympatiseeren en alle ongenaamheden voor altoos zullen cesseeren, en ophouden’ verklaren zij ‘de acte van separatie bij deeze te revoreren, dood en te niet te doen’. Ze beloven daarom ‘zodanig te zullen cohabiteeren, als tot bevordering van het geluk en de welvaart van rechtgeaarte Echtelieden vereischt’ wordt. Eind goed, al goed. Toch fijn voor dat stel! Fijn voor ons, anno nu, is dat rond 1800 niemand zich nog geroepen voelde in Jip & Janneke taal te communiceren.