200 jaar notariaat in Ammerzoden (1813-heden)
Laatst bijgewerkt op:
Het notariaat in Ammerzoden vindt zijn ontstaan in 1813, als Hendrik van Dieden tot eerste notaris ter standplaats Ammerzoden wordt benoemd.
Brengt men vandaag de dag een bezoek aan de notaris in Ammerzoden vindt dit kantoor zijn oorsprong in dit notariaat.
Daarmee is het notariaat van Ammerzoden één van de oudste notariaten van Nederland.
Bijzonder is ook hoe de eerste 124 jaar de notarissen die elkaar opvolgen een familieband hebben.
Overigens niet - zoals je zou verwachten en vaker is te zien - van vader op zoon (en verder).
Over deze opvolging, levensverhalen en andere wetenswaardigheden meer in de geschiedenis van - op de kop af - 209 jaar notariaat in Ammerzoden.
Hendrik van Dieden (1765-1856), notaris 1813-1839
Opvallend bij de start van het notariaat is, dat ondanks het feit dat Nederland in 1813 zijn vrijheid herwon, het notariaat in Ammerzoden voortvloeit uit Franse wetgeving.
Deze Franse notariswet verplichtte ieder arrondissement om een aantal notariële standplaatsen op te richten.
Toen Van Dieden benoemd werd tot notaris, was hij reeds burgemeester en secretaris van de gemeenten Well en Ammerzoden.
In 1828 trok Van Dieden een kandidaat-notaris aan.
Deze kandidaat mr. Philip Christiaan van der Pant, was al werkzaam als jurist in Utrecht.
Philip Christiaan van der Pant (1800-1880), notaris 1839-1875
Een jaar later trouwt de kandidaat-notaris Van der Pant met Van Diedens enige dochter.
Heel goed mogelijk speelden de nauwe samenwerking en aanwezigheid of zelfs inwoning van de kandidaat-notaris een rol.
Mogelijk ook drukte de notaris een belangrijke stempel op de partnerkeuze van zijn einige dochter en zag hij een zeer geschikte huwelijkskandidaat in Van der Pant.
Toen Hendrik van Dieden in 1839 op 74-jarige leeftijd de functie van notaris neerlegde, volgde zijn schoonzoon mr. Van der Pant hem direct op.
In deze periode met Van der Pant aan het roer, waren er op landelijk niveau een aantal wijzigingen op te merken.
De meest belangrijke was wel dat de eerder genoemde Franse Notariswet in 1842 werd vervangen door de 'nieuwe notariswet'.
In 1856 trekt Van der Pant op zijn beurt de kandidaat-notaris Antonie Hoeflake uit Hedel aan om op zijn kantoor te werken.
In datzelfde jaar overlijdt de eerste notaris, Hendrik van Dieden.
Van der Pant en Hoeflake geven beiden zijn overlijden aan. Hendrik van Dieden wordt 90 jaar en 8 maanden oud.
Overlijden Hendrik van Dieden, 25 mei 1856 te Ammerzoden
Antonie Hoeflake (1837-1929), notaris 1875-1911
Na zijn aanstelling als kandidaat-notaris in 1856 volgt Anthonie Hoeflake notaris Van der Pant in 1875 op.
Een jaar later, in 1876, trouwt hij – je raadt het al – met één van de dochters van Van der Pant.
Notaris Antonie Hoeflake, de derde notaris van Ammerzoden, was van goede burgerlijke afkomst.
Zijn vader was burgemeester van Hedel en later ook van Ammerzoden.
In 1903 vraagt Hoeflake zijn 30-jarige neef, Hendrik Cornelis de Jongh, als kandidaat-notaris toe te treden tot zijn kantoor.
Hendrik Cornelis de Jongh (1873-1937), notaris 1911-1935
8 jaar later, in 1911, stopt Hoeflake als notaris en wordt hij opgevolgd door zijn neef en kandidaat-notaris Hendrik Cornelis de Jongh.
Ongetwijfeld is notaris H.C. de Jongh de invloedrijkste notaris geweest die Ammerzoden heeft gekend.
De Jongh had naast zijn functie als notaris nog vele nevenfuncties.
Zo was hij onder meer dijkgraaf van de Bommelerwaard boven de Meidijk en eerste voorzitter Unie van Waterschappen.
Tot begin 20e eeuw kende Nederland duizenden waterschappen, verenigd per provincie in een waterschapsbond. In 1927 verenigden de provinciale waterschapsbonden zich in een nationale unie, waarvan Hendrik Cornelis de Jongh dus één van de grondleggers was.
Ook was hij lid van de Kamer van Koophandel.
Al jaren tobde De Jongh met zijn gezondheid. Toen hij op 15 juli 1937 overleed, kwam er voor het eerst in Ammerzoden een notaris, die geen familie was van de eerste notaris in Ammerzoden, H. van Dieden.
Notaris G.E. Landweer werd ruim 124 jaar na de benoeming van de eerste notaris benoemd tot notaris in Ammerzoden.
G.E. Landweer
Overigens was het aanstellen van een kandidaat-notaris niet alleen een beslissing genomen door de notaris zelf.
De notaris trok een kandidaat aan en wanneer deze zich wilde verbinden aan het kantoor vond allereerst een verzoek én toekenning door de koning/ koningin plaats.
Vervolgens vond deze procedure opnieuw plaats bij het verzoek tot aanstelling tot notaris.
Bewaard gebleven is het persoonlijk verzoek van Hendrikus Cornelis de Jongh aan Hare Majesteit de Koningin als notaris te Ammerzoden benoemd te worden, ingediend in 1911.
