Waarvan akte!

Help mee om de archieven van notarissen uit het Gelders rivierengebied beter toegankelijk te maken.

Stand van zaken

  • 17.144 scans
  • 376 deelnemers

  • 14.800
    • 12.6% Onbruikbaar
    • 86.3% Ingevoerd
    • 57.1% Gecontroleerd
    Ingevoerd 98.9%
  • 9.793
    • 12.6% Onbruikbaar
    • 86.3% Ingevoerd
    • 57.1% Gecontroleerd
    Gecontroleerd 69.7%
Meedoen aan dit project

Project info

 
Minte Poldervaart - RAR

Minte Poldervaart - RAR

Isaac Anne Nijhoff (1795-1863) - Eerste provinciale archivaris van Nederland en het verhaal van een uitgeversfamilie, een dichter en een brug

Laatst bijgewerkt op: 

 

Procuratie, Ammerzoden, 18 maart 1834 – RAR SAB010000182_01951_0017, akte 14

 

FritsK merkt op: "In deze akte wordt Isa(a)c Anne Nijhoff genoemd. Lid van de drukkers- en uitgeversfamilie en voorvader van Martinus Nijhoff."

 

 

Isa(a)c Anne Nijhoff (1795-1863) is de zoon van de stichter van Nijhoff uitgeverijen.

Hij wordt geboren in het pand van de uitgeverij van zijn opa, Louis de Gast - vader van zijn moeder, in Arnhem.

In 1812 gaat hij, 17 jaar oud, werken in de drukkerij. Zijn vader is inmiddels de eigenaar en heeft zijn naam Nijhoff verbonden aan de uitgeverij.

Na terugtreding van zijn vader zet Isaac Anne Nijhoff de drukkerij en uitgeverij samen met zijn zoon Paulus voort.

Naast drukker en uitgever, was Isaac Anne Nijhoff boekhandelaar, historicus en archivaris.

 

 

Portret van Isaac Anne Nijhoff (1795-1863) door Gijsbert Buitendijk Kuijk – Wikipedia

 

Ook was hij voorzitter van de 'Vereeniging ter bevordering van de belangen des Boekhandels' met als doel commerciële, culturele en maatschappelijke partijen, die zich bezighouden met het boek en aanverwante producten samen te brengen, wat de schakel blijkt tussen het boekenvak en politiek.

 

In 1816 of 1817 wordt hij benoemd tot opzichter van het provinciaal archief van Gelderland. Hij was de allereerste provinciale archivaris in Nederland.

 

Vermelding Is. A. Nijhoff als ‘Opzigter van het Provinciale Archief’, 1848

RAR ALM_Zaltbommelse almanak 1848-01-01, pag. 15

 

 

Isaac Anne Nijhoff publiceerde zelf ook als auteur. Van zijn hand zijn diverse historische en statistische werken over Gelderland, waaronder "Statistieke beschrijving van Gelderland" (1826) en "Gedenkwaardigheden uit de geschiedenis van Gelderland" (1830-1851/1875).

 

Hij was tevens oprichter en redacteur van de "Bijdragen voor de Vaderlandsche Geschiedenis en Oudheidkunde" en redacteur van de "Geldersche Volks-almanak".

 

Gedenkwaardigheden uit de geschiedenis van Gelderland, eerste deel, 1830 (links) en Geldersche Volks-almanak 1853 – Arnhem, Is. An. Nijhoff (rechts)

 

Advertentie op 11 december 1856 in de Tielsche Courant – RAR TC_1856-12-11, pag. 2

 

 

Isaac Anne Nijhoff trouwde in 1817 met Martina Cornelia Houtkamp. Uit hun huwelijk werden negen kinderen geboren.

Zijn zoon Paulus Nijhoff werkte met hem in de uitgeverij te Arnhem. Zijn zoon Martinus Nijhoff was de stichter van de Haagse uitgeverij Martinus Nijhoff.

 

 

Portret van de Haagse uitgever Martinus Nijhoff (1826-1894), litho door Pieter de Josselin de Jong – Wikipedia

 

Martinus Nijhoff (1826-1894) was naast uitgever, boekhandelaar, antiquaar en oprichter van het dagblad Het Vaderland.

Hij is de grootvader van de naar hem genoemde dichter Martinus Nijhoff (1894-1953).

 

Martinus Nijhoff (1894-1953), foto 1913 – Wikipedia

 

In het wellicht bekendste sonnet van Martinus Nijhoff - De moeder, de vrouw - vertelt de dichter dat hij naar (Zalt)Bommel gaat om de toen nieuwe brug te zien, de voorganger van de huidige brug.

 

Heruitgave van een oude prentbriefkaart met het gedicht 'De Moeder, de vrouw' van Martinus Nijhoff, circa 1935 – RAR 3500-22-8901 Collectie foto's, dia's en negatieven Bommelerwaard

 

 

Op de achtergrond van deze prentbriefkaart uit circa 1935 de welbekende oude brug bij Zaltbommel of den Bommelse brug; in 1996 vervangen door de nieuwe tuibrug met de naam Martinus Nijhoffbrug.

 

Martinus Nijhoffbrug vlak na de opening in 1996 met links afbraak oude Bommelse brug – Wikipedia